در این  فرآیند ابتدا مدل را بعد از آماده سازی در داخل ابزاری به نام درجه قرار می­دهند که درجه نیز یک ابزار دوتکه با شکل قرینه یکدیگر می­باشد. سپس ماسه خاص ریخته­گری را داخل آن ریخته و با ابزاری موسوم به کوبه فشرده می­کنند. در مرحله بعد با قرار دادن شابلون راهبار اصلی تای دوم درجه را گذاشته و ماسه میریزند و فشرده می­کنند. در نهایت سیستم راه­گاهی و حوضچه ورود بالایی و پایینی را ایجاد نموده و قالب جهت خشک شدن در مجاورت گاز CO₂ قرار می­گیردو بعد از خشک شدن زمان ذوب ریزی فرارسیده و بعد از ذوب ریزی و انجماد قطعه کار خارج شده و راه­گاه ها جدا می­شود و اگر زائده­هایی در قطعه­کار دیده شود تحت عنوان پلیسه اصلاح می­­گردد که این اتفاق انتهای مسیر تولید قطعه به این روش است. پارامترهای حیاتی در این روش طراحی و اجرای صحیح سیستم راهگاهی و همچنین در نظر گرفتن تدابیری مثل کارگذاشتن مبرد و تغذیه می­باشد مخصوصا در ریخته­گری آلومینیوم که با مشکل عدد گرانروی بالا مواجه هستیم. عملیات عیار سنجی نیز از الزامات دیگر در تولید قطعات آلیاژی می­باشد که قبل از تصفیه مذاب باید انجام شود و مواد افزودنی در صورت کمبود باید به مذاب افزون گردد. در این راستا ابتدا یک نمونه کوچک از مذاب برداشته و توسط دستگاه آنالیز عیار سنجی شده و بعد از صدور تاییدیه آزمایشگاه عملیات تصفیه مذاب و سپس ریخته­گری آغاز می­گردد. از دیگر اقدامات اساسی که باید صورت پذیرد انجام عملیات تصفیه مذاب است که با اعمال گاز خنثی و یا ترکیبات کلرور به مذاب ناخالصی­هایی چون اتم هیدروژن و اکسیژن را از مذاب حذف نموده و با این کار از وقوع مک و حفرات گازی جلوگیری می­شود. از مزایای این روش ارزان بودن و در دسترس بودن آن است و از معایب این روش تلورانس های ابعادی زیاد و پیدایش عیوبی همچون جدایش و ترک های انقباضی است.